به صورت مبادلاتی دیده می شود مه بین عاملانی است که برای گرفتن منافع از یکدیگر هزینه هایی را متحمل شده اند و نسبت هزینه و سود را محاسبه می کنند.
الگو های ترغیب و سابقه پاداش ها و خسارت ها در تعاملات و تبادلات رفتاری است که مردم را وا می دارد تا آنچه که باید بکنند انجام دهند.
مردم کسانی که بیشترین منافع را برای آنان ایجاد کند انتخاب می کنند. رای دهندگان و شهروندان در جدال برای توزیع مناسب قدرت در جست و جوی چهار نوع منفعت اند : منفعت اقتصادی (حفظ و ارتقا قدرت خرید، اشتغال، مسکن، استفاده از فرصتهای موجود در سازمانها و موسسات دولتی، تحرک طبقاتی و ….)، منفعت فرهنگی- اجتماعی (دسترسی آزاد به جریان اطلاعات، آزادی در تولید و مصرف محصولات فرهنگی ) منفعت سیاسی(جست و جوی منافع خود با استفاده از احزاب و گروهها، تجلی خواست خود به شیوه ای دموکراتیک در ساختار قدرت).
رای دادن برای : ۱٫تحقق منافع شخصی و ۲٫ بیان خود است.
بیان خود: میزان تمایل فرد را برای ابراز وجود در عرصه اجتماعی ارائه می کند.
طبق این دیدگاه، اگر رای دادن منجر به هیچ گونه احساس قدرتمندی در تاثیر گذاری بر سرنوشت فردی و اجتماعی، یا احساس اهمیت داشتن نظر شخصی برای نظام سیاسی نشود، بیان خود یا احساس قدرت محقق نمی شود.
به این ترتیب، هر گونه احساس بی قدرتی در عرصه اجتماعی و سیاسی، به عدم تمایل برای مشارکت سیاسی منجر می شود.
| برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت zusa.ir مراجعه نمایید. |